Een gesprek met fotograaf Popel Coumou
U kunt de uitzending hier terugluisteren

Fotografie is een snel medium. Dat kan het zijn. De tijd die gaat zitten in het maken van een foto is niet per se af te lezen aan de foto. Popel Coumou is een fotograaf die zich voor een belangrijk deel bezig

houdt met ruimte. Zij fotografeert, zij tekent,  maakt collages, modellen, ze speelt een langzaam spel met verschillende materialen en licht dat uiteindelijk resulteert in een analoog afgedrukte foto.  Coumou deed eens de uitspraak dat zij zichzelf niet ziet als een ‘echte fotograaf’.  Toch speelt ze  met de verwachting die de kijker heeft van een foto als weergave van een uitsnede van de werkelijkheid. Soms  mondt dit uit in een spel met het spanningsveld tussen het platte vlak, het grafische en de 3-dimensionale illusie.

Of ze toont ons een geruststellende verstilde soms bijna abstracte,  arcadische werkelijkheid. Er is ruimte voor de mens hoewel deze meestal afwezig is. Je ziet een herkenbare afbeelding, je ziet de drager, een fotoprint. Maar door de gelaagdheid van die eenvoudige afbeelding weet je niet waar je naar kijkt waardoor je geboeid moet blijven kijken in een poging om het aanwezig te stellen waardoor jij de mens bent die zich begeeft in de intimiteit van die particuliere wereld.

Tot 30 juni is  het werk van Popel Coumou te zien in de Torch Gallery. Bij de opening van deze tentoonstelling werd ook haar boek gepresenteerd:

Popel Coumou, Untitled ( 2011) 136 pag., softcover. (Verkrijgbaar bij Torch Gallery en Willem van Zoetendaal publishers

De muziek in deze  uitzending:

• Nursery Rhymes  I. Introduction van de cd, Leoš Janáček Choral Works door Capella Amsterdam o.l.v. Daniel Reuss (uitgave van Harmonia Mundi, 2012)

• Joni Mitchell,  Blue Motel Room (album: Hejira,  1976)

• Herbie Hancock + Wayne Shorter, Sonrisa (album: 1+1, 1997)