…aan vrouwen? Zie baard, zie pijpenkrullen (peyes). Je moet van al die mannelijke haargroei houden, dan misschien wel.
Nee, Gods gift aan de wereld, schijnt het. ‘Matisyahu’ was de naam, die ‘gods gift aan de wereld’ betekent, die Matthew Paul Miller (1979) aannam toen hij aantrad als belijdend lid van de Lubavich gemeente, een Chassidisch Joodse beweging.
Een cantor (voorganger) gaat de Joodse gelovigen voor in zanggebed (hazzan). Matisyahu  mengde als eerste reggae, hiphop, beatboxen, scat (jazz) met de stijl van zingen genaamd ‘hazzan’. De chassidische oude teksten kregen zo een swingend modern tintje.

Chassidische joden, u heeft ze vast wel eens gezien, die vertegenwoordigers van de fundamentalistische tak in de joodse religie. Altijd met ‘peyes’ (pijpenkrullen) en in zwarte middellange jas.  Hun hoofddeksels maken dat ze eruitzien als mannen uit vervlogen tijden. Een soort mini-ufo met bont bekleed, een ‘shtreimel’. Altijd de oude teksten (Torah) bestuderend en daarover filosoferend. Serieus en studieus uitziende mannen, die geen bemoeienis wensen met de verfoeilijk ketterse (Westerse) wereld, zich totaal in hun eigen chassidische universum terugtrekkend. De vrouwen van deze mannen zijn ondergeschikte sloofjes; dienen een pruik te dragen zodra ze geslachtsrijp worden en dienen kinderen te baren en thuis te blijven. En hun man te verzorgen uiteraard

Waarom wil een moderne man, levend in Amerika, zich aansluiten bij zoiets? Misschien zoals een ander bij Scientology uitkomt, na een verleden van ontsporing en drugsgebruik. Men wordt opgevangen, kickt af en voor wat hoort wat. Daarom?

Ook Matthew/Matisyahu ging dit pad van rebellie tegen de gevestigde orde, grensverleggen en drugsgebruik. Hij belandde dus bij de Chassiden.

Met zijn muziek wilde hij mensen meer geven dan plat vermaak, hij wil een idee of emotie aanreiken.
Chassidische mannen kunnen ongelooflijk feesten. De oervader van de beweging, Baal Shem Tov, predikte dat de vreugde van het leven gevierd mag, wat heet, gevierd moet worden. Dansfeesten van deze mannen zijn dan ook orgieën van dans.
Op de reggae van Matisyahu danst het een stuk relaxter. Het klinkt gewoon lekker, zoals reggae meestal klinkt. Versnelt af en toe door de opgepepte vorm van reggae, dancehall, die Matisyahu er ook instopte.

Matthew heeft, zag ik, in 2011 zijn lange baard en peyes aan de wilgen gehangen. Er kwam best een aantrekkelijke vent onder die wildgroei vandaan, eentje die nu meer reguliere popmuziek maakt. Hij had ooit de orde en vele strakke regels nodig gehad om weer een “goed persoon” te kunnen worden, in het gareel te komen. Nu heeft hij zichzelf onder al dat haar weergevonden, vertrouwt nu op zichzelf maar heeft nog steeds een “goddelijke missie” zegt hij…Dat kan ook zonder yarmulke, peyes en met geblondeerde kort haar blijkbaar.

Deze wat vrij associërende muziekkeuze werd geïnspireerd door het onderwerp in het eerste uur Kunst & Cultuur gepresenteerd door Fabiola Veerman: de tentoonstelling in het Joods Historisch Museum over Joods leven in de Cariben. Ruime interpretatie, want Matisyahu komt uit de U.S.A. maar speelt reggae ( Cariben?Jamaica) en draagt de Joodse cultuur uit. Dat moet kunnen.

De Multimedia afdeling heeft heel veel Joodse muziek in haar, nu nog aanwezige cd-collectie, meestal te vinden bij de wereldmuziek onder nummer 81. Maar ook Alpha Blondy, Leonard Cohen en Matisyahu bij de pop, the Andrew Sisters in het amusementsgenre. Vraag ons personeel, zij weten er meer van en kunnen u tips geven.

Lees meer over de Chassiden in Antwerpen hier en meer over andere muziek in Metha’s muziek