Steeds meer scholieren gebruiken Ritalin. Leerlingen voelen zich genoodzaakt om naar het middel te grijpen, want ze kunnen zo uren door studeren en halen zo hogere cijfers. Daarnaast is het een goede partydrug.
De prestatiedruk zit er namelijk goed in, in Amsterdam. Maar de vraag is natuurlijk of dat wenselijk is. Hoewel het alert maakt, en de geest stimuleert, heeft Ritalin allerlei bijwerkingen. Op de lange termijn leidt het tot psychische en lichamelijke klachten, en vooral ook afhankelijkheid.

Ook bij de gemeenteraadsverkiezingen zat de prestatiedruk erin. D66, bestaande uit een groep nieuwe raadsleden, zou dit jaar de grootste worden. Met de concentratieverhogende anti-PvdA campagne als ritalin stoof zij gefocust naar maart, met een historische uitslag tot gevolg. Maar na de high van de heftige campagne en de uitslag die daarop volgde, blijkt de partij nu afhankelijk. Hoewel de PvdA programmatisch en qua zetelaantal een logische partner zou zijn in veel van de mogelijke coalities, probeert D66 eerst alle andere opties.

De toegenomen druk, lijkt echter als bij drugs nu te hebben gezorgd voor een giftige cocktail. Het historische moment van euforie is vervangen voor een nare kater. D66 wil geen PvdA, Groenlinks geen VVD, de VVD geen SP, en de PvdA wil vooral zichzelf. Verhoudingen zijn verstoord, en toewensingen heen en weer geslingerd. Het lijkt haast een soort coming down: de stimulerende middelen zijn uitgewerkt, en opeens realiseer je je wat er allemaal is gezegd. Eerst heeft D66 de VVD geprobeerd, een partij die qua achterban en programma logisch overlapt met D66. Daarna Groenlinks, ook een partij die qua achterban en programma logisch overlapt met D66. Maar nu praat men met de SP?? Volgens mij is er geen enkel SP lid dat ooit twijfelde en op D66 heeft gestemd, en geldt dat ook omgekeerd. Moet het college dan echt zó per sé zonder PvdA dat men liever met de SP praat?

Parool columnist Marcel Duyvestein stelt dat de vastgelopen college onderhandelingen ‘drank, drugs, en rock & roll’ kunnen gebruiken. Omdat drank veel goed kan maken wat mensen kapot hebben gemaakt.

Maar drank maakt ook veel kapot. Je mist de helft en hebt de volgende dag misschien spijt. Straks bevindt je je plots met iemand in bed, die achteraf totaal je type niet blijkt. Zoals de SP bijvoorbeeld. Van der Laan’s pleidooi om haast toen hij zei“kom op vrienden” deed ook denken aan de oudere wijze man in een kroeg die een bierruzie probeerde te sussen.

Ik denk dat stimulans en verhoogde spanning en prestatie niet gaan werken. Maar ik denk ook dat ontremmende, afstompende medicatie niet werkt. Ik denk juist dat deze situatie vraagt om volwassen, nuchtere oprechtheid. Dat partijen de kaarten op tafel leggen en nu erkennen: wij mogen elkaar schijnbaar niet, maar er moet wel wat gebeuren nu. Wij lijken op elkaar en we moeten aan de bak. Deze stad heeft een bestuur nodig.