Paolo Nutini was in mijn hoofd een jongen die dagen lang op zijn Vespa door Italie reed, hier en daar wat pasta at met de mooiste Italiaanse vrouwen en ook nog eens liedjes kon schrijven die hij vervolgens op kleine podia samen met zijn gitaar ter gehore bracht. Tot een week geleden. Mijn Italiaanse muzikant blijkt helemaal niet uit het mooie Italie te komen maar uit Schotland. Nog steeds weet ik niet precies waar deze beeldvorming is ontstaan. Het is waarschijnlijk een mengelmoes van verschillende videoclips, zijn naam en mijn enthousiaste fantasie.

Nutini bracht in 2006 zijn eerste album uit These Streets. Hier stonden onder andere de nummers Jenny don't be hasty en New Shoes op. Het album dat daarop volgde was Sunny side up. Qua stijl niet heel anders dan het eerste album. Sommige nummers klonken experimenteler dan zijn vorige werk maar nog steeds een zeer toegankelijk geheel. Een single van dit album was onder andere Candy, deze clip heeft vast en zeker bijgedragen aan mijn Paolo Nutini beeldvorming.

Caustic Love is Nutini's nieuwe album. Het heeft zo'n vijf jaar geduurd, maar het was het wachten waard. Nutini is ouder geworden. Zijn stem heeft soul zijn nummers zijn rauw. De nieuwe single Scream (Funk my life up) vind ik te gek, het koor van soulzangeressen op de achtergrond maakt het nummer helemaal af. 

Ook al bleek mijn fantastie niet helemaal de waarheid, Paolo Nutini blijft voor mij een muzikaal Italiaantje die iedere dag minimaal een keer door mijn oordopjes een mini concertje komt geven.

Uiteraard zijn deze nummers te horen op AmsterdamFM.