Raymi Sambo is te gast in het eerste uur van Kunst en Cultuur. Sambo vertelt over de aanleiding van de voorstelling, maar ook inhoudelijk weet hij veel te vertellen. In de voorstelling wordt de ziekte aids belicht en hoe schaamtecultuur daarop ingaat. Wie of wat zijn nou eigenlijk schaamteculturen? Raymi gaf hiervoor een voorbeeld: 'Ik had op een moment mijn moeder aan de lijn en die vertelde dat mijn buurjongen heel 'ziek 'was. Hij had aids. Twee jaar later heb ik gevraagd waar hij nu was. Niemand wist het en niemand durfde het te vragen. Ik vond het zo'n interessant gegeven en toen dacht ik: daar moet ik iets mee doen. De moeder hield hem verborgen voor de buitenwereld en verzint hoe het hem vergaan is in het leven.

Het taboe van aids speelt zich naast Curaçao, ook in Nederland af. Normaal worden dit soort onderwerpen niet veel belicht in theaterland. “Het is zonde dat er niks met het onderwerp wordt gedaan, want zo'n situatie bestrijkt zoveel meer dan aids. Dit wil ik door middel met de voorstelling duidelijk maken”.

Raymi kwam André Reeder tegen, die met een moeder sprak over haar kind en zij vertelde dat hij ‘aan niets overleden’ was. “Deze zin is typerend voor de inhoud van mijn stuk”, aldus de oprichter.

“Schaamtecultuur, is niet iets wat met één voorstelling over is. Over tien, twintig jaar willen moeders nog steeds het beste voor hun kind. Ze willen controle houden over de kinderen”.