Gast: Coralie Vogelaar, beeldend kunstenaar

In deze aflevering gaat Robert van Altena in gesprek met Coralie Vogelaar een van de vier genomineerde kunstenaars voor de Prix de Rome 2021.

Voor de Prix de Rome maakte Coralie Vogelaar het werk ‘Interpersonal Biofeedback Apparatus Encoding Cardiac Fluctuations’ een interactieve installatie die de hartfrequentie en de variaties daarin van één tot maximaal drie bezoekers meet en vertaalt naar geluid. Dit geluid wordt vervolgens akoestisch verbreid via de keramische delen van de installatie die een uitvergroting zijn van de verschillende delen van het menselijk hart.

.

De titel van het werk is een samenvattende beschrijving van de functie van het werk, een beschrijving dus van de installatie als apparaat. Dit is niet ongebruikelijk voor medische installaties waar een dergelijke functiesamenvatting vervolgens verder wordt teruggebracht tot een acroniem. Wanneer we dit gebruik volgen dan geeft dit ‘IBAECF’, een afkorting waarover je struikelt als over een drempel die je weliswaar ziet maar verkeerd inschat.

Alle fysieke onderdelen van het werk zijn duidelijk onderscheiden zichtbaar gemaakt, zo ook het kastje waarin de computer huist. Daar houdt de transparantie ook op. Kunstwerken met computers hebben (vaak) een wezenlijke overeenkomst met klassiek theater waar de techniek verborgen gaat achter de toneellijst. Coralie Vogelaar wil onze aandacht dan ook niet richten op de innerlijke werkingen van de computer maar op de invloed die ons gebruik van technologie heeft op onze ervaring van de wereld en ons eigen lichaam.

Het werk lijkt te worden bepaald door tegenstellingen: rechthoekig vs organisch, technologie vs biologie, ratio vs emotie, meten vs ervaren. Strakke aluminium profielen vormen het geraamte van een geometrisch opgebouwde structuur met donkere glazen draagvlakken. Het ziet er op het eerste gezicht uit alsof de biomorfe keramische delen die daarin een plek hebben gevonden zijn beplakt met sensoren als een lichaam tijdens een medische controle. Pas in tweede instantie leer je dat deze welvende vormen weliswaar representaties zijn van de verschillende delen van het menselijk hart maar dat de sensoren in werkelijkheid vibratie-speakers zijn die het verrassend gevarieerde pulseren van de harten van een aantal bezoekers via de holtes van dit keramisch hart laten weerklinken.

De installatie vervult haar functie, zij meet, registreert, vertaalt en laat ons hart weerklinken in de museumzaal: een publieke akoestische ontboezeming, alleen of in samenspraak met het hart van andere bezoekers.

.

De Prix de Rome-tentoonstelling met het werk van Coralie Vogelaar en de andere genomineerden is t/m 22 maart te zien in het Stedelijk Museum.

Op de Facebook- en Instagram-pagina van Springvossen zijn (vanaf 20 december) meerdere foto’s van het besproken werk te vinden.

Springvossen is ook als podcast te beluisteren onder AmsterdamFM via platforms als Spotify, Podcasts & Soundcloud. 

.

.

Foto [detail]: Coralie Vogelaar, ‘Interpersonal Biofeedback Apparatus Encoding Cardiac Fluctuations’ (2021), Interactieve 10-kanaals geluidsinstallatie van keramiek, aluminium, vibratie speakers, sensors, foam platen, acrylaat, algoritmisch compositie programma SuperColli. Prix de Rome 2021, Stedelijk Museum (foto: Daniel Nicolas).

---

.

<<  vorige aflevering: Hans Hovy

>> volgende aflevering: Niek Hendrix

<>  alle afleveringen

---

.

EINDREDACTIE: ROBERT VAN ALTENA | CONTACT: SPRINGVOSSEN@GMAIL.COM

---

.

MUZIEK

Opening: Anton Webern, ‘Variationen’, Op.27, II. Sehr schnell (1936) door Michuko Uchida – piano . Album: Schoenberg – Berg – Webern. Michuko Uchida en het Cleveland Orchestra o.l.v. Pierre Boulez (2000, Philips)

Slot: Thelonious Monk, ‘Raise Four’ met Thelonious Monk – piano, Charlie Rouse – tenor saxophone, Larry Gales – bass, Ben Riley – drums. Album: Thelonious Monk, ‘Underground’ (1968, Columbia Records).