Amsterdam is toch een heerlijke stad. Er spelen momenteel, excusez le mot, twee stadssoaps. De ene gaat over de belediging van joodse stadsgenoten in tram 17. De andere gaat over de kiss-in die nu komt nadat een beroemd fotograaf een snackbar zou zijn uitgeveegd.Ik zou zeggen: getuigen meldt u!
Wordt de soep zo heet gegeten als ie wordt opgediend.

Trambestuurders en -conducteurs staan bekend om flauwe omroeppraktijken in de tram als “Amsterdams Histerisch museum” of er wordt gemeld, bij sluitingstijden, dat “Anne niet thuis is.”
Laatst zou het zelfs zo erg zijn geweest dat conducteur en bestuurder zaten te kwetteren over het Achterhuis en werd er geopperd dat de joden toch ergens hun geld mee moeten verdienen. Is dat antisemitisme?

Bekende joodse Amsterdammer Julius Vischjager legde aan Amsterdam FM uit dat daarvan geen sprake is geweest. Amsterdam endus de joodsche medemensch moet tegen een stootje kunnen. Zo lijkt het. De Joodse Gemeente in de hoofdstad denkt daar anders over. Die is blij met een tweede getuige in deze zaak.

En dan Erwin Olaf, die zou zich, al dan niet tongend, hebben misdragen in een snackbar aan het Hugo de Grootplein. De eigenaar van de zaak zegt dat Olaf provocerend bezig was. De fotograaf vindt dat hij het terras is afgestuurd. En nu via facebook en overig sociaal mediatief is er een Kiss-in te verwachten. Patatje oorlog in optima forma. We hebben Aardappeloproeren anno 2012 nodig. Hulde aan de twee soaps die nu spelen. Wedden dat we het volgende week over heeel andere items hebben. Gelukkig maar. Zo blijft een storm in een glas roze water. Proost!

Ronald Andeweg