De heer die u hierboven zo indringend aankijkt met twee verschillende blauwe ogen is de artiest David Bowie. 

Ooit, op 15-jarige leeftijd kreeg hij iets méér dan een blauw oog gestompt door de ring aan de vuist van zijn vriend George Underwood. Een gevecht om een “lady”. Het oog is niet meer goed gekomen, het zicht beperkt en de pupil verwijd. De vriendschap leed er echter niet onder, getuige de hoesontwerpen die Underwood later voor Bowie maakte. De ‘lady’ werd al snel vervangen en opgevolgd door vele andere ladies, want David was al vroeg en blijft tot op de dag van vandaag een ladykiller van formaat. Nothing ever changes.

Vandaag in Uitgelicht deze David Bowie, te horen in het eerste uur van Kunst & Cultuur op Vrijdag gepresenteerd door Fabiola Veerman en boekenman Leo Willemse, die een lijst van 100 favoriete boeken van David ontdekte op het wereldwijdeweb en hierin een mooie aanleiding zag om een Boekenblog te kunnen maken over een muzikant- eentje die leest. Zelf heb ik maar 17 van die boeken gemeen met David; Leo heeft er wat meer van gelezen maar dat is dan ook een Boekenman. Leo, die vandaag de muziek verzorgt, programmeert twee nummers van Bowie, aan het eind van het programma maar uit het begin van diens carrière. Life on Mars? en Port of Amsterdam. Het laatste van de onvolprezen Jacques Brel. In het Engels, met het klaaglijke pathos en het lichtelijk hysterische randje dat David’s stem kenmerkt.

David Bowie? Heeft die jonge mensen nog wat te zeggen, zo’n ouwe man? Ik zou zeggen: leen zijn cd’s en ontdek!  Een kaleidoscopisch bonte wereld gaat voor je open: hallucinerende vergezichten. Het leven bezien door de ogen van een rusteloze chameleon op speed.
Los Angeles, waar een dag in de seventies niet begon met een kopje thee en een beschuitje maar met cocaine en alcohol. Waar de dag eindigde met een cocktail van idem + downers- áls hij al eindigde. Vaker ging de ene dag door in de andere in een moordend door drugs aangejaagd tempo. Dan verdwijnt de realiteit uit het zicht en ligt gekte op de loer. David Bowie leefde het allemaal ten volle maar wist net op tijd zichzelf los te rukken uit deze psychotische waanwereld. Maakte erna, levend op een absoluut minimum, uitgebeende maar schitterende albums in Berlijn, terwijl hij trachtte zijn geestelijke gezondheid te herwinnen. De wankele geestesgesteldheid, waar Bowie nietsontziend  en eerlijk verslag van deed is aangrijpend op de albums “Low” en “Heroes” en “Lodger”.

Bouwde zichzelf weer helemaal op, tot groter naar grootst, in de jaren tachtig. Hij gaat altijd iets verder dan de gemiddelde mens, zo is zijn karakter. Dus zag hij er nu uit als een soort fitnessgod, veel te bruin, met een peroxide kuif én nieuwe tanden. Een totaal tegengestelde van hoe hij was in Los Angeles, een doorgesnoven en doorzichtige alien. Supergezond naar lichaam en geest was hij weer en dat wilde hij uitstralen. 
Vulde als de superster die hij opeens was geworden gigantische stadions, ten tijde van Let’s dance. Tot dat ook weer uit de hand liep. En/of verveelde.
Terug naar basic, vrij heavy rock ‘n’ roll. In relatieve luwte. De fut leek er wat uit. Hij maakte geen slechte albums, maar de enorme zeggingskracht en briljante ideeënrijkdom die voorheen altijd uit de groeven spatte sprak alleen nog maar uit enkele nummers per album. 

Een hartinfarct zette jaren een punt achter welke activiteit in de schijnwerpers dan ook. Tot maart vorig jaar hij opeens patsboem met een nieuw album kwam: “The next day” en dat bleek een strategische zet van jewelste, hij stond meteen op nummer 1 van de albumlijsten overal ter wereld én…weer middenin de schijnwerpers. Oh, het is zo’n slimme manipulatieve gozer, nog steeds.

“When he asked me if I minded if he took a few Saturdays off from his duties as percussionist on my new album this year in order to catch the Luton Town football club fixtures, how could I refuse? It’s the least I could offer to the man who with his own hands pulled my album to Number One throughout the world.”

 

Nu gaan er geruchten -door hemzelf via nonchalante “versprekingen” de wereld in geholpen uiteraard- dat er weer een nieuw album op weg is…In elk geval een greatest hits album met twee nieuwe nummers: “Tis a pity she’s a whore” en “Sue”. Die compilatie gaat heten “Nothing has changed”. In elk geval niet de streken van de oude vos!

Lees meer over Bowie hier en hier en kom als de duvel de David Bowiecd’s lenen op de Multimedia afdeling van de OBA. We hebben ze allemaal voor u + muziekdvd’s en de speelfilms waarin hij acteerde. Plus bladmuziek van en boeken over David Bowie op de vierde etage van de OBA.

En als je daar dan op vrijdagmiddag komt kun je meteen de live-uitzending van Kunst & Cultuur op Vrijdag bijwonen. Er is vaak live muziek!