Hoogmoed, afgunst, vraatzucht, begeerte, woede, hebzucht en luiheid. De zeven hoofzonden of doodzonden maar liefst, zoals vastgesteld door de Rooms katholieke kerk ooit. Het zijn geen fraaie menselijke trekken maar een schrale troost is dat wij allemaal enigszins een of eigenlijk wel meerdere van deze ” doodzonden” begaan. Mits binnen de perken gehouden zijn sommige best verleidelijk en lekker: luieren, eten, lust. En even goed kwaad worden kan ook zo fijn opluchten. Enfin, volgens de RKK volgt de afrekening na de dood. Ben benieuwd hoeveel pausen en bischoppen hierop afgerekend zijn dan, zo ondertussen. Denk aan de Renaissancepauzen zoals de Borgias! Denk aan bisschop Gijssen.

Bob Dylan heeft een heel andere en stuk aardiger opvatting over de “Seven deadly sins”. In zijn versie hiervan worden die begaan door dames. Uiteraard. Dit bezingt hij op zijn geheel eigen wijze; haast zou je deze ballad een meezinger kunnen noemen. Armen om elkaars schouders en meedeinen maar.

Zijn versie van de zeven doodzonden is : 1. hem verlaten 2. vaarwel zeggen 3. leugentjes om bestwil vertellen 4. zijn kant opkijken 5. naar hem lachen 6. hem laten blijven 7 hem aanraken en zeggen waarom. Kijk, dat is andere koek en iets waar de kerk niets op tegen kan hebben. 

Te horen om 15.55 uur in het eerste uur van Kunst & Cultuur, dit lied van Bob Dylan, dat voorkomt op de derde cd van de Traveling Wilburys, een groep van bevriende musici waar hij toen deel van uitmaakte. De vrienden waren niet de eerste de beste musici: George Harrison, Tom Petty, Roy Orbison, Jeff Lynne versterkt met Jim Keltner. Plus Bobby Zimmerman dus. Door een gelukkig toeval bevonden ze zich allemaal een keer in dezelfde studio toen George Harrison een B-kantje nodig had voor zijn single “This is love”. Voor de lol musiceerden en improviseerden zij met zijn allen die B-kant bij elkaar: “Handle with care”. Dat beviel zo goed en zij hadden er zo’n schik in gehad dat een herhaling georganiseerd werd. Dat werd de cd ‘Traveling Wilburys’. Later kwam er nog een cd 3 omdat nummer 2 er tussenuit gevallen was wegens het plotseling overlijden van Roy Orbison.

Het spelplezier is evident, ze waren alemaal ook op de toppen van hun kunnen en voelden zich goed bij elkaar. Dus is de muzikaliteit voortreffelijk en zeer aanstekelijk. De teksten af en toe hilarisch. Bob Dylan is helemaal geweldig in vorm en ook behoorlijk geestig.
Het zijn cd’s die ik vaak draai en waar ik een enorm goeie bui van krijg.

Zo’n goede bui gun ik u ook. Kom daarom deze cd’s eens lenen. Ze zijn met vele andere cd’s van alle bovengenoemde heren te leen op de Multimedia afdeling voor €1 per stuk.

Voor meer verhalen over muziek lees de blogs op Metha’s Muziek.