Vandaag muziek van twee continenten, Afrika en Azië.Allereerst de gezellige brombeer en vooral de ketende dames van Mahlathini & the Mahotella Queens uit Zuid Afrika. Vanwege het AfroVibes festival dat muziek, theater en dans presenteert uit Zuid Afrika en dat vanaf 5 oktober draait in diverse steden waaronder Amsterdam.
De Mahotella Queens dartelden sinds de jaren zestig over vele podia in kekke rieten rokjes, witte sokjes in witte gympies en luipaardprintjes en, om het plaatje helemaal af te maken, indrukwekkende hoofddeksels op hun ondeugende hoofden. Ze spatten de podia af door hun tomeloze energie, opzwepende dansen en virtuoze vokalen. Las ergens dat ze nog steeds optreden en ik zag al een opwindende rollator- of rolstoelenshow voor me op de huppelende mbaqanga klanken maar de Queens verjongen zich geruisloos. Er is kennelijk een eindeloze en vrij onopvallende in- en uitstroom van Queens gaande die de machine permanent rollende houdt. En (rock ‘n’) rollen doet het: wat een plezier en energie.

Vandaag is ook Bert Hana te gast bij Fabiola Veerman, oud Amsterdam FM presentator maar tegenwoordig succesvol acteur en kunstenaar. Hij komt in Kunst & Cultuur op Vrijdag praten over zijn nieuwste project in De Brakke Grond, een beeld- en geluidsinstallatie over Fukushima. Dit heeft iets te maken met Google’s Street view; enfin, luister maar van 15 uur af naar Amsterdam FM waar Bert een en ander haarfijn uit de doeken zal doen.

Fukushima, Japan. Iedereen kent het verschrikkelijke lot dat dit stadje trof. Een rampzalige kettingreactie als gevolg van een zeebeving, tsunami en oververhitting van de kernreactor door uitvallende elektriciteit met lekkage van radioactief materiaal tot gevolg.

In het Nederlandse Wikipedia lemma staat dat er geen doden vielen door straling, wel  onder andere door stress…Maar die constatering zal zeker bijgesteld moeten worden als het sluipende gif zijn tol gaat eisen.
Er wordt nog steeds heel veel ‘onder de pet’ gehouden. Veroorzaakt door de Japanse cultuur van het streven naar perfectie. Dus moeten ze uit alle macht de schijn van perfectie ophouden. Wordt beschamend gezichtsverlies letterlijk en figuurlijk achter fraaie schuifdeuren verborgen.  Zodat mensen die niet beter weten weer terug zijn gegaan naar hun geboortegrond en -huizen ondanks stralingsgevaar.

Er zijn vele protestsongs over  en voor Fukushima te vinden op YouTube, merkwaardig genoeg veel Duitse maar ook uiteraard Japanse. Vaak zijn dat -eerlijkgezegd- nietszeggende elektronische dreutels, die bijvoorbeeld :”Sakura- kersenbloesem in Fukushima” heten- ik zal ze u niet aan doen.

Kazuyoshi Saito maakte een eigenlijk ‘westers’ klinkende protestsong over de geruststellende leugens van de regering over de ‘veiligheid’ van kernreactoren, waarvan er  38 op de Japanse eilanden geplaatst zijn, nota bene een van de roerigste breuklijnen die de aarde kent! De hoge pieten waren niet geamuseerd door dit lied- wat trouwens een ouwe hit was van Saito, gemodificeerd voor deze gelegenheid. Een Japans gezegde luidt: de spijker die uitsteekt, zal de hamer voelen. Saito voelde de hamer.
Coma-chi, een stoere hiphop-ster, roept om ongeveer 15.42 uur op Amsterdam FM in een -ook westers en vrij lief klinkende- rap op tot nee zeggen tegen kernenergie. Zij stelt ook de leugens van de regering omtrent kernenergie in het algemeeen en Fukushima in het bijzonder aan de kaak.

Daar moet toch nog iets echt Japans tegenover staan. Muziek gemaakt op de Shakuhachi, de Japanse bamboefluit. Ik leer van de tekst die onder de YouTubeclip staat, dat het stuk dat het programma uitluidt, eigenlijk Choshi heet, wat betekent: muziek om je instrument mee te stemmen. Een warm draaien van Miyata Kohachiro voor een ander, serieuzer en dus veel langere shakuhachi compositie.  Ach, zelfs het stemmen klinkt prachtig. Sereen en melancholiek, zoals het oude Japan moet zijn geweest. En op het platteland nog is.

Abayo ( tot ziens) misschien op mijn blog ‘Metha’s Muziek’ over onder meer Japanse en Afrikaanse muziek.