Een gekko is een grappig tropisch hagedisje dat zich met zuignapteentjes over het plafond voortbeweegt op snelle, flitsende wijze, op zoek naar insectjes en mugjes. Een tokkeh is een iets grotere gekko, groen met rode stippen, die hetzelfde dieet heeft als de kleinere witte gekko's, maar die een zeer bepalend geluid voortbrengt dat hem zijn naam gaf: “Tokkeh Tokkeh”. In Indonesië hoor je hem vaak roepen als de duisternis invalt. Men zegt daar dat als je hem zeven keer achter elkaar hoort roepen, dat je geluk zal brengen. Je mooiste dromen uit zullen komen. 

Dit zou een mooi bruggetje gemaakt hebben naar  de Japanse dromenwever Susumu Yokota, die vandaag met zijn track 'Gekkoh'' te horen is in Kunst & Cultuur op Vrijdag  om 15.26 in het eerste uur bij Fabiola. Ware het niet dat 'Gekkoh' in Japan een soort mangastrip is, een strip waarin de typetjes met de grote sterrenogen onveranderlijk uit zijn op wraak, pittig opgekruid met veel geweld en sex. Het valt nog niet mee een plaatje te vinden bij dit verhaal waarop niet gecopuleerd wordt. De blote borsten bollen de pagina's af.

Aan Gekkoh hoor je dat allemaal niet af. Het nummer begint met een sample van Steve Reich's 'Music for 18 musicians'. Steve Reich, de minimal music composer, die zijn muzikale inspiratie vaak uit het Verre Oosten haalde wordt nu als inspiratiebron gebruikt door een musicus uit datzelfde Verre Oosten. Mooi is dat.

Wat horen we? Repeterende, oplopende, met verwachtingen spelende akkoorden. Strijkers die daar op antwoorden, altijd hetzelfde. De percussie van Reich. Ruis, aangewaaid vanuit de kosmos? Regen? Scherper wordend geruis als gruis. Andere repeterende motiefjes weven in en uit en dat is alles. Maar wat is dat alles prachtig. Droom je eigen dromen erbij. Verzin je eigen verhalen. Maak je eigen film.

Schijnbaar eenvoudig, maar gelaagd en geraffineerd als een Japanse dans, waar een handbeweging  een verhaal kan vertellen, de trilling van een ooglid een wereld aan betekenissen kan hebben

Susumu Yokota is een Japanse, ernstig kijkende jongeman, die zijn sporen als producer van electronische dansmuziek al in de jaren negentig ruimschoots verdiende in Japan. Eind jaren negentig werd hij vooral in Engeland bekend als componist van 'ambient music' waar het Verre Oosten prachtig in doorklinkt.

Kom ze lenen op de Multimedia afdeling van de OBA, de prachtcd's van Susumu Yokota, o.a. “Grinning cat”, “Wonder Waltz” en “Sakura”, waar de track “Gekkoh” van afkomt.