Tom Waits. Zijn stem werd ooit eens omschreven als: “in een vat bourbon gehangen, een paar maanden in een rookhok doorrookt, daarna op straat gevallen en toen overreden door een auto”. ‘n Prachtige omschrijving waar ik niet overheen kan hoe hard ik ook denk- van ene Daniel Durchholz, wiens naam er zeker ook mag zijn! 

Tom Waits is een van de muzikale keuzes van mijn collega Leo Willemse, die vandaag de muziek verzorgt bij Kunst & Cultuur op Vrijdag, dat twee uur lang gepresenteerd wordt door Fabiola Veerman.

“In the neighbourhood” heet de song.  Shotgun weddings & a funeral, gezaag, geboor & getimmer, honden die vuilnisbakken omgooien en zelf een rottrap nakrijgen. Er wordt niet meer bezorgd omdat de buurt zo achteruitgegaan is, de trottoirs worden opengebroken, de hens is in de supermarkt gegaan zodat de kinderen geen ijsjes meer kunnen kopen. Zo’n buurt bezingt Tom in prachtige teksten. Want dát kan hij, literatuurpareltjes schrijven.
Hij is een veelzijdig man, Tom. Hij is ook acteur, zij het ook van het bizarre soort. In films van Jim Jarmusch dook hij veelvuldig op als groezelige, excentrieke, zwerverachtige ritselaar.

Ik was altijd jaloers op mijn vriend, hardcore Tom Waitsfan, die hem nog, 1975, 1976, in Americain aan het Leidseplein heeft zien optreden, gezeten in een hoekje aan de piano, onopvallend en eigenlijk nogal verlegen. Het was de tijd van  `Closing time`, Toms´ eerste album. `The piano´s been drinking, not me` gromde hij toen al over lichtelijk ontstemde pianonoten. Sfeervolle muziek van een pianist/zanger in een mottige bar, die iedereen melancholiek stemt door zijn weemoedige thema´s, zijn doorrookte stem, die verhaalt over een koude, harde wereld buiten. Barman, doe mij er nog maar zo eentje. Dat soort muziek. Tom begon ooit inderdaad als barpianist en tekende de wonderlijke en warrig-wijze woorden op die uit de monden van dronken clietèle rolden om ze later toe te passen in zijn songteksten.

Zijn excentrieke natuur nam het gaandeweg radicaal over, zijn muziek werd jazzy, dissonant/freaky en zijn stem? Zijn stem werd een soort oergeluid, voortgebracht door een dronken grizzly.

Daar raakte hij mij kwijt, dáár kon ik niet meer volgen. En geprobeerd heb ik het, moest wel, met zo´n hardcorefan in huis.

Hij leeft ergens aan de rand van de wereld in een soort caravan, geloof ik, waar hij een geheel eigen universum geschapen heeft. Hij maakt er dingen, hij leeft er zijn Tom Waitsleven. Waar hij zo heel af en toe nog een rooksignaal van uitzendt. In de vorm van een nieuw album.

Alle cd´s van de dronken grizzly, alsmede van soortgenoot Captain Beefheart en nog veel meer zijn te leen op de OBA Multimedia afdeling aan het Oosterdok.

Lees meer over andere muziek in Metha´s Muziek